Hoe ben ik hier beland…?
10 april 2025
In mijn levensloop spelen deze thema’s: muziek, ontmoeting, cultuurontwikkeling, de gezondmakende krachten van de natuur en sociale transformatie altijd door elkaar heen: na mijn middelbare school examen ging ik piano studeren aan het conservatorium. Tegelijkertijd beangstigde mij het idee om een musicus in een ivoren toren te worden, altijd aan het studeren, bezig met de perfectie van eeuwenoude muziek, zonder voeling met de noden van onze tijd…? Toen kwam IDRIART op mijn pad: Iniative for the Development of Intercultural Relationships through Art, geleid door de Sloveense violist Miha Pogacnik. Ik ging mee naar zijn festivals, die plaatsvonden op plaatsen waar oorlogen of conflicten woedden of hadden gewoed, zoals op de Balkan. Hij stond midden tussen de vluchtelingen Bachs Partita’s te spelen, en dat inspireerde mij enorm. Hij liet zien dat het echt waar is: kunst en muziek kunnen mensen bij elkaar brengen. Ik werd actief, organiseerde mee, begon zelf workshops te geven waarin ik pianomuziek speelde en met het publiek samen op zoek ging naar de diepere wijsheden die erin verborgen liggen. Ondertussen studeerde ik verder aan het conservatorium. Parallel deed ik een vrij studiejaar geschiedenis aan de Universiteit Utrecht. Ik kwam in contact met Melaine McDonald, een euritmiste, en begon als pianist haar voorstellingen te begeleiden, door half Europa heen en later ook in Rusland en Amerika. Door een opvoering tijdens een jeugdconferentie in Ann Arbor, Michigan (Verenigde Staten), leerde ik Dennis Klocek kennen, een wijze leraar die in Sacramento (Californië) een cursus aanbood in persoonlijke ontwikkeling, mindfulness avant la lettre, en fenomenologisch waarnemen, genaamd Goethean Studies. Na mijn eindexamen in 1998 vertrok ik naar Californië om deze cursus te volgen, afgewisseld door enkele tournees. Ik raakte betrokken bij de organisatie van een grote jeugdconferentie in Californië in de zomer van 1999, waar Dennis de keynote speaker was.
Bij mijn eindexamen Uitvoerend Musicus in Amsterdam speelde ik een stuk van de hedendaagse componist Elmar Lampson, die er zelf bij aanwezig was. Diens broer Holger was oprichter van het Musikseminar Hamburg, een privé conservatorium (en toenmalig echtgenoot van Melaine McDonald). Hij vroeg mij naar Hamburg te komen en de eerstejaars cursus van deze opleiding te leiden. Zo vertrok ik vanuit Californië naar Hamburg en werkte daar acht jaar aan het Musikseminar, waar ik ook verantwoordelijkheid in de leiding op me nam. Vanaf 2002 studeerde ik parallel orkestdirectie aan de Hochschule für Musik Hamburg. Nadat ik ruim 7 jaar lang enthousiast jonge mensen had geholpen hun eerste stappen richting een muzikaal leven te zetten, was het de aantrekkingskracht van het grote repertoire dat mij ertoe bewoog om als Korrepetitor (pianist) en Kapellmeister (dirigent) aan het werk te gaan in theaters in Duitsland. Ik werkte in Osnabrück, Flensburg en Bielefeld, steden met ieder hun eigen operatheater waar opera, toneel, dans/ballet, kindervoorstellingen en symfonische concerten op het programma staan. Hier werkte ik dagelijks met zangers, aan de piano, in het orkest, als dirigent, tijdens regie-repetities voor de opera. En met de vele andere mensen die in zo’n theater samenwerken: bühnetechnici, administratie en , artistieke leiding, koor- en orkestleden, acteurs, dansers…. Een ongelooflijk veelzijdige werkplek. Ik had het voorrecht om vele prachtige opera’s te dirigeren: van de Zauberflöte van Mozart tot Tosca van Puccini en Tannhäuser van Wagner. Bij het Theater Bielefeld werd ik tevens “Studienleiter”, wat inhoudt dat ik verantwoordelijk was voor het instuderen van partijen met de zangers en voor de dagelijkse planning van repetities voor pianisten en zangers. Ook nam ik deel aan de lange termijn-planning van het repertoire en de casting/bezetting van solisten. In mijn eigen producties lag een accent op het repertoire van de 17e en 18e eeuw, waardoor ik ook veel klavecimbel en fortepiano speelde. Toch trokken al deze verantwoordelijkheden een zware wissel op mij. Ik was altijd al veeleisend en kritisch voor mezelf en vond mezelf niet goed genoeg. Dit leidde tot grote onzekerheid en op den duur steeds meer stress. Ik voelde me ook niet goed ondersteund door mijn directe meerderen. Langzaamaan werd me duidelijk dat ik hier niet kon blijven. Voorzichtig begon ik over andere bezigheden na te denken…
Toevallig (?) stuitte ik op een aankondiging van een mediation-opleiding, geleid door de vader van een vroegere klasgenoot op de middelbare school. Ik voelde me er enorm door aangetrokken en besloot me ervoor in te schrijven. De eerste modules combineerde ik nog met mijn baan in het theater, die ik intussen had opgezegd (per einde van het seizoen).
To be continued…
Sorry, we couldn't find any posts. Please try a different search.
